Poważnym problemem w stomatologii są ubytki tkanki kostnej na skutek wykonanych ekstrakcji, resekcji, radektomii, procesów chorobowych toczących się w okolicy wierzchołków korzeni zębów, a także nieprawidłowych uzupełnień protetycznych i deformacji tkanki kostnej spowodowanej starzeniem się organizmu. Biomateriały otworzyły nowe możliwości uzupełnienia braków zębowych, leczenia ubytków kości szczęk o różnej etiologii. Dowiedz się, jakie nowoczesne biomateriały stosuje się obecnie w leczeniu ubytków tkanki kostnej.
Już od stuleci trwały badania nad wykorzystaniem różnych tkanek i sztucznych materiałów w leczeniu ubytków kości. Stosowano zarówno przeszczepy autogenne (z tkanek własnych), allogenne (obce) i ksenogenne (z tkanek zwierząt). Ogromnym krokiem na drodze ku wynalezieniu nowoczesnych technologii były badania z 1965 roku prowadzone przez Marshalla Urista, który zastosował demineralizowaną macierz kostną (DBA) i zaobserwował w miejscu implantacji powstanie nowej struktury kostnej. Wkrótce rozpoczęto też stosowanie syntetycznego hydroksyapatytu, kości strzałki wraz z jej unaczynieniem i materiałów stymulujących komórki macierzyste do odtworzenia tkanki.
Jak pozyskuje się biomateriały?
Biomateriały można podzielić na biozgodne (nieszkodliwe dla organizmu) oraz bioaktywne (wspomagające biologiczne procesy odbudowy kości). Wszystkie biomateriały stomatologiczne przechodzą specyficzne procesy, dzięki którym nie stanowią zagrożenia dla organizmu. Po obróbce muszą spełniać surowe warunki, przede wszystkim:
• nie mogą być kancerogenne ani wywoływać infekcji,
• nie mogą być toksyczne ani wywoływać martwicy tkanek,
• nie mogą wywoływać reakcji na ciało obce.
Ponadto biomateriały muszą posiadać zdolność resorpcyjną i substytucyjną kości w określonym czasie oraz stymulować regenerację okolicznych tkanek. Ważne jest także, by poddawały się sterylizacji, nie tracąc innych właściwości. Nie bez znaczenia dla masowego użytku są koszty produkcji, łatwość i długość przechowywania oraz łatwość użycia.
Materiały alloplastyczne pozyskuje się ze źródeł organicznych (algi, korale) i nieorganicznych (hydroksyapatyt, szkło bioaktywne). Materiały autogenne to głównie komórki szpiku kostnego oraz liofilizowana kość biodrowa. Materiały ksenogenne muszą być poddane obróbce, która zniweluje ryzyko przeniesienia chorób odzwierzęcych. Większość procesów sterylizacji i przygotowywania biomateriałów zmniejsza ich potencjał osteoindukcyjny, jednak tylko w nieznacznym stopniu.
W dzisiejszym przemyśle produkcji biomateriałów łączy się różne technologie w celu uzyskania optymalnych efektów (na przykład preparaty zawierające materiały alloplastyczne i ksenogenne). Dzięki unikalnym procesom chemiczno-fizycznym pozyskane tkanki poddawane są procesom mającym na celu jak najlepsze przyjęcie ich przez organizm pacjenta. Jednym z nich jest tzw. deantygenacja, czyli pozbawienie tkanki czynnika antygenowego bez modyfikacji składnika mineralnego. Przez to substancja w preparacie nie jest rozpoznawana przez komórki gospodarza jako ciało obce. W naszej ofercie znajdziesz szeroką gamę preparatów do regeneracji kości oraz ochrony przeszczepów kostnych. W razie pytań zapraszamy do kontaktu.
Aleksandra N.
2023-11-04 12:13:40